Dex (11, ik-figuur) heeft het helemaal niet naar zijn zin in de brugklas. Wat hem betreft was zijn schoolcarrière na groep 8 wel voltooid. De enige lichtpuntjes op school zijn de aanwezigheid van zijn vriend Brian en de tosti’s in de schoolkantine. Brian raakt al gauw bevriend met een lawaaiig vriendengroepje, maar Dex houdt zich liever zo veel mogelijk afzijdig, ondanks het feit dat Brian hem op sleeptouw probeert te nemen. Na een vechtpartij in de klas begint Dex met wat hulp van een invoelende klassenleraar langzaam te ontdooien en zich open te stellen voor nieuwe vriendschappen.

Een toegankelijk en met humor geschreven debuut over brugklasperikelen en aansluiting vinden in een nieuwe groep. De auteur (1978) weet zich goed in te leven in wat er in een onzekere en onwillige brugklasleerling omgaat, en ook de losse, speelse toon waarop ze Dex’ gedachten verwoordt, overtuigt. Eerder schreef ze columns over haar werk als leerkracht voor onderwijsblad ‘Schooljournaal’, die werden gebundeld in het boek ‘Juf in actie’* (2012).

Dex is het verhaal van het eerste jaar op een middelbare school, over die enorme overgang, naar meer moeten presteren en nieuwe mensen leren kennen. Pelgrim geeft de jongen zelf het woord en dat pakt verrassend authentiek uit. De leerkrachten worden vanuit zijn perspectief sterk en vilein neergezet met een hoofdrol voor meneer Hendrik, die ene leraar die het wél in Dex ziet. Hij laat de jongen uitrazen maar zet hem ook op zijn plek en geeft de moraal aan dit boek mee: Als je iets wilt, moet je aan de slag. Dex is een welkome aanvulling op de boeken over het schoolleven, zoals Mees Kees, en over de brugklas in het bijzonder.  In de categorie ‘veelbelovend debuut’.